Κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου τιμούμε την ιερή μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ποντίων οι οποίοι εξοντώθηκαν από το Κεμαλικό καθεστώς της Τουρκίας.
Στις 19 Μαϊου 1919 τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο για την τελειωτική εξόντωση των Ελλήνων σε όλον τον Πόντο. Μέχρι το 1924 ο Πόντος είχε δεχθεί μία ανείπωτη θηριωδία. 815 Χωριά ανασκάφηκαν, 1134 Εκκλησίες καταστράφηκαν, 960 Σχολεία γκρεμίστηκαν, 353.000 Πόντιοι εξολοθρεύτηκαν, ενώ περισσότεροι από 400.000 ξεριζωμένοι έφτασαν στην Ελλάδα και στις χώρες της Σοβιετικής Ενωσης, αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό τριών χιλιετιών, προγονικά εδάφη, εκκλησίες, τάφους και Σχολεία με μοναδικές αποσκευές τους τις μνήμες και τον πόνο της καρδιάς τους.
Η διαδικασία εξόντωσης των Ελληνικών πληθυσμών του Πόντου διακρίνεται ιστορικά σε τρείς συνεχόμενες φάσεις: Η πρώτη, από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως την κατάληψη της Τραπεζούντας από τον Ρωσικό Στρατό (1914 – 1916), η δεύτερη τελειώνει με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1916 – 1918) και η τελευταία ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του Συμφώνου για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918 -1923).
Για την θλιβερή αυτή επέτειο ο Δήμαρχος Μεγαρέων Γρηγόρης Σταμούλης σε σχετικό μήνυμά του αναφέρει:
«Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού φέρνει στις μνήμες όλων μας ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και είναι για το Εθνος μας ημέρα πένθους και μνήμης.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι λαοί την ιστορία τους και η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής διαδρομής των Ελλήνων.
Οι Ελληνες του Πόντου κατάφεραν για αιώνες να κρατήσουν ζωντανό τον πολιτισμό και την Ελληνική γλώσσα και να μεγαλουργήσουν όπου κι αν έζησαν, στον Πόντο και στη Μικρά Ασία. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914 – 1923.
Οι μέθοδοι, που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «ημέρα μνήμης για την γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο» ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα. Επίσης το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της «14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».
Η μνήμη για τις μαύρες ημέρες του αφανισμού του Ποντιακού Ελληνισμού είναι χρέος και ιερό καθήκον όλων μας.
Ο σεβασμός στη μνήμη των Ποντίων, που έχυσαν το αίμα τους δεν αρχίζει και δεν τελειώνει μόνο σε αυτή την ημέρα.
Τους χρωστάμε τη δικαίωση. Οφείλουμε να δικαιώσουμε τους χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες του Πόντου και να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από τη διεθνή κοινότητα.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή της “Διεθνούς Ενωσης Μελετητών Γενοκτονιών”, που αξιώνει από την Κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον των πληθυσμών του Πόντου, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να μην επαναληφθούν παρόμοια θλιβερά γεγονότα και συμφωνούμε απόλυτα με την θέση της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κας Σακελλαροπούλου που υποστηρίζει ότι “η διεθνής κοινότητα έχει χρέος να φέρνει στο φώς και να καταδικάζει ενέργειες αποτρόπαιης βαρβαρότητας, όπως η συστηματική εξολόθρευση αθώων πολιτών, προκειμένου όχι μόνο να διαφυλαχθεί η μνήμη των θυμάτων αλλά και να αποτραπούν παρόμοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο μέλλον».
Εκ του Γραφείου Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων Δήμου Μεγαρέων
