Με τη δέουσα βυζαντινή μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε και φέτος ο εορτασμός της μνήμης των Αγίων εννέα Μαρτύρων των εν Κυζίκω (της Μικράς Ασίας) μαρτυρησάντων, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νέας Περάμου.
Η εορτή των καθιερώθηκε από πέρσι να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την 28η Απριλίου και έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς των Περαμίων.
Κατά τον εορτασμό της μνήμης των 9 Μαρτύρων τελέστηκε η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας και στη συνέχεια ακολούθησε η λιτανευτική πομπή της Εικόνας των Αγίων πέριξ της πλατείας και του Ιερού Ναού. Κατά την επιστροφή στο Ναό τελέστηκε επιμνημόσυνος δέησις για όλους τους προγόνους των κατοίκων της Νέας Περάμου.
Μετά το πέρας της Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα στους πιστούς στα προπύλαια του Ναού από τις κυρίες της Φιλοπτώχου Αδελφότητος και τον σύλλογο Περαμίων Κυζικηνών.
Ο βίος των Αγίων ένα Μαρτύρων ένα Κυζίκω
Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους. Για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριο ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον. Όταν ο άρχοντας από την φυλακή τους ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στον Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μιά καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τὴ συμφωνία, ἐννεάριθμος, Μαρτύρων δῆμος, ἐν Κυζίκῳ ἱερῶς ἠνδραγάθησε, τὸν γὰρ Ὑπέρθεον Λόγον κηρύξαντες, ὑπὲρ αὐτοῦ ὡς ἀμνοὶ σφαγιάζονται, ὅθεν ἄφεσιν, αἰτοῦνται ἠμὶν καὶ ἔλεος, τοὶς μέλπουσιν αὐτῶν τὴν θείαν ἄθλησιν.
