Έχω την αίσθηση, ότι η ενημέρωση για τη βαρύτητα των αποφάσεών μας σε επίπεδο περιφέρειας δεν είναι επαρκής. Οι βασικοί παράγοντες είναι κυρίως δύο.
Πρώτον, διότι τα τελευταία χρόνια της ύπαρξης του θεσμού της περιφέρειας, δεν υπήρξε μια ουσιαστική και αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων του περιφερειάρχη αλλά και μια εξάντληση των αρμοδιοτήτων που η νομοθεσία του παρέχει.
Η Περιφέρεια απουσίασε θεαματικά από τα ουσιαστικά προβλήματα της Αττικής και από την καθημερινότητα του πολίτη. Δεν αποτυπώθηκε ποτέ ένα σαφές σχέδιο ανάπτυξης και εξέλιξης της Αττικής, και κυρίως ποτέ δεν εφαρμόστηκαν συντονισμένες και στοχευμένες παρεμβάσεις.
Τα αποτελέσματα γνωστά. Παράλληλα όμως, δεν καλλιεργήθηκε η τόσο απαραίτητη αίσθηση στους πολίτες ότι υπάρχει αυτό το ουσιαστικό επίπεδο αυτοδιοίκησης. Υπάρχει ένα κενό στη γενική συνείδηση, ένα χάσμα που οδηγεί από το Δήμο απευθείας στου κεντρικούς πολιτικούς φορείς.
Αυτή η κατάσταση βόλεψε και για αυτό δεν έγινε καμία προσπάθεια να αλλάξει. Γιατί κάποιοι πίστεψαν, και αν κρίνω από τον προεκλογικό τους αγώνα, εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η απουσία από την πραγματικότητα είναι ένα ασφαλές καταφύγιο. Η πραγματικότητα όμως ήρθε να τους διαψεύσει με τραγικό τρόπο.
Για τον ίδιο λόγο ποτέ δεν ξεκίνησαν και δεν μετείχαν σε μια συζήτηση για τις αρμοδιότητες, τις δυνατότητες, τις ευθύνες και τα περιθώρια της περιφέρειας. Η σιωπή και η αβεβαιότητα ήταν αυτό που επεδίωξαν και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν.
Ο δεύτερος λόγος, συνδέεται ασφαλώς με τον πρώτο και αφορά στην φυσιολογική τάση του κάθε πολίτη να ασχολείται σε μεγαλύτερο βαθμό με τα οικεία πρόσωπα των δημοτικών εκλογών, τα άμεσα προβλήματα του στενού περιβάλλοντός του και κυρίως στην πεποίθηση ότι σε δημοτικό επίπεδο είναι δυνατόν να λύνονται τα περισσότερα τοπικά ζητήματα.
Στη μέση συνείδηση η περιφέρεια είναι κάτι πιο μακρινό, λιγότερο καταλυτικό για τα τοπικά δρώμενα, με περισσότερο διακοσμητικό παρά ουσιαστικό ρόλο. Κάτι πιο κοντινό στην κεντρική πολιτική σκηνή παρά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Θα μπορούσα να το παραλληλίσω με την γενική αίσθηση που επικρατεί για τις ευρωεκλογές σε σχέση με τις εθνικές.
Εδώ δυστυχώς θα πρέπει να αντιπαρατεθώ με την διαδεδομένη αυτή πεποίθηση. Και η αλήθεια είναι ότι οι πρώτοι τέτοιου είδους προβληματισμοί μου προέκυψαν όταν ως Αντιδήμαρχος βρέθηκα πολλές φορές σε αδιέξοδο με τις δημοτικές αρμοδιότητες. Όταν αναγκαστικά, για την υλοποίηση μιας απόφασης κατέληγα στην περιφέρεια.
Εκεί συνειδητοποίησα ότι η περιφέρεια, ως θεσμός, δημιουργήθηκε με βασική φιλοσοφία την αποκέντρωση της κεντρικής και κατά μεγάλο βαθμό απρόσωπης κεντρικής εξουσίας, η οποία βέβαια αδυνατούσε να αφουγκραστεί τα τοπικής φύσεως προβλήματα αλλά και να ανταποκριθεί με την απαραίτητη ένταση και ταχύτητα. Για το λόγο αυτό, οι αρμοδιότητες με τις οποίες επιφορτίστηκε αλλά και τα χρηματοδοτικά εργαλεία που της δόθηκαν, επιτρέπουν αλλά και επιβάλλουν το νευραλγικό ρόλο της. Και αυτό βέβαια δεν είναι μόνο μια ελληνική επινόηση, είναι η σύγχρονη ευρωπαϊκή τάση. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος ότι περνάμε από την Ευρώπη των κρατών σε αυτή των περιφερειών. Η κατάρτιση, ο έλεγχος και η εφαρμογή του αναπτυξιακού προγράμματος, η κατανομή πιστώσεων και η εκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, τα περιφερειακά ευρωπαϊκά προγράμματα, η ενίσχυση μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, η αντιμετώπιση προβλημάτων σε αγροτικές καλλιέργειες, κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες με τα αντίστοιχα χρηματοδοτικά εργαλεία, υπεραστικές γραμμές συγκοινωνιών, αντιπλημμυρικά έργα, περιβαλλοντικοί όροι λειτουργίας, είναι μερικές μόνο από τις αρμοδιότητες της περιφέρειας .
Για όλους αυτούς τους λόγους που πολύ συνοπτικά περιέγραψα, είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε γιατί είναι κρίσιμη και σημαντική η ψήφος στην περιφέρεια. Γιατί είναι σημαντικό πριν την τελική απόφαση να πληροφορηθούμε και να αξιολογήσουμε αυστηρά τα πρόσωπα που ζητούν την εμπιστοσύνη μας.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για χαλαρή ή αδιάφορη ψήφο. Και αν σε όλα τα παραπάνω λάβουμε υπόψη μας και το νέο εκλογικό σύστημα που για πρώτη φορά θα εφαρμοστεί στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ένα σύστημα απλής αναλογικής, τότε θα διαπιστώσουμε την αξία και το ρόλο του κάθε σταυρού που θα βάλουμε.
Επιλέγοντας συνδυασμό, επιλέγουμε περιφερειάρχη. Επιλέγουμε τον άνθρωπο που με την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητά του θα κλείσει τις πληγές που άνοιξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτόν που θα περάσει από τις εξαγγελίες στην πράξη και θα επαναφέρει την κανονικότητα, το αίσθημα ασφάλειας και την προοπτική. Αυτόν που ξέρει και κυρίως είναι έτοιμος να ακούσει τα προβλήματα της Δυτικής Αττικής. Αυτόν που έχει σχέδιο και κυρίως που έχει αποδείξει ότι μπορεί να το υλοποιήσει. Και είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλος που να πληροί τις προϋποθέσεις αυτές από τον Γ. Πατούλη με το συνδυασμό Νέα Αρχή.
Σε ό, τι αφορά τη Δυτική Αττική, πρέπει να ξέρουμε ότι ψηφίζοντας περιφερειακό σύμβουλο από το νικητή συνδυασμό, επιλέγουμε τον αντιπεριφερειάρχη, γιατί αυτό επιβάλει το εκλογικό σύστημα. Επιλέγουμε αυτόν που θα αναλάβει την ευθύνη για την ενίσχυση της πολιτικής προστασίας σε επίπεδο υποδομών αλλά και λειτουργικών δομών, τον μακροπρόθεσμο και προοδευτικό σχεδιασμό διαχείριση των απορριμμάτων, την αναπτυξιακή επανεκκίνηση μέσα από ένα ευρωπαϊκό αναπτυξιακό πρόγραμμα αποκλειστικά για τη Δυτική Αττική, την ασφάλεια των πολιτών, την προστασία του περιβάλλοντος, την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις χρηματοδοτήσεις των Δήμων. Επιλέγουμε αυτόν που θα είναι η φωνή αυτού του τόπου στον υψηλότερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, που θα απαιτήσει τη λύση των προβλημάτων μας και θα την υλοποιήσει, που θα δώσει τη μάχη της ποιοτικής καθημερινότητας για όλους μας. Για όλα αυτά πρέπει να υπάρχει όραμα, σχέδιο, προγραμματισμός, αποτελεσματικότητα και κυρίως συνείδηση της ευθύνης. Πρέπει η όποια επιλογή μας, να βασιστεί σε πραγματικά δεδομένα και ξεκάθαρα δείγματα γραφής.
Ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, όλοι μαζί, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία η Δυτική Αττική να κάνει μια Νέα Αρχή. Η απόφαση είναι δική μας.
Λευτέρης Κοσμόπουλος,
υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος
«Νέα Αρχή για την Αττική»-Γ. Πατούλης
