Το Αλεποχώρι είναι ένα μικρό παραλιακό χωριό, μία περίπου ώρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας. Βρίσκεται στο δυτικότερο σημείο της Αττικής και περιβάλλεται από αχανείς εκτάσεις πευκόδασους. Ο οικισμός είναι μικρός, με παραδοσιακούς φούρνους και παντοπωλεία που πωλούν είδη θαλάσσης.
Η παραλία του βρέχεται από τον Κορινθιακό Kόλπο και απλώνεται σε μία έκταση οκτώ χιλιομέτρων. Το κομμάτι της παραλίας που υπάγεται στον Δήμο Μεγαρέων, καλύπτεται από βότσαλο και, ενίοτε, από σκουπίδια.
Συνήθως καταλήγουν εκεί από τον παραλιακό δρόμο, λίγα μόνο μέτρα από την ακτή, ο οποίος σε σημεία έχει μετατραπεί σε άτυπη χωματερή.
Οι κάδοι απορριμμάτων, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, δεν είναι απλωμένοι κατά μήκος της ακτής, κάτι που ενδεχομένως να αποσυμφόριζε την περιοχή. Αντίθετα, χρειάζεται κανείς να οδηγήσει αρκετή ώρα για να συναντήσει συστοιχίες μεγάλων κάδων απορριμμάτων – δέκα ή περισσότερων.
Την ημέρα που επισκεφτήκαμε την περιοχή, τη Δευτέρα 3 Αυγούστου, βρήκαμε τεράστιους όγκους σκουπιδιών να κείτονται γύρω από τους συγκεντρωμένους κάδους. Κάποια ήταν τοποθετημένα μέσα σε μεγάλες πλαστικές σακούλες και άλλα χύμα, τοποθετημένα άναρχα στην ευρύτερη περιοχή.
Με μία γρήγορη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι τα σημεία αυτά φιλοξενούν σκουπίδια προερχόμενα από κάθε είδους χρήση και δραστηριότητα: ομπρέλες παραλίας, κουτάκια μπίρας, οικοδομικά υλικά, κουτιά τηλεοράσεων, στρώματα ύπνου.
Τα σκουπίδια έχουν πλέον απλωθεί και στα γύρω αδόμητα οικόπεδα. Ο όγκος των σκουπιδιών και η ζέστη κάνουν τη δυσοσμία πραγματικά ανυπόφορη.
Πτηνά πετούν σχηματίζοντας κύκλους πάνω και γύρω από τους λόφους των σκουπιδιών. Ντόπιοι καταφτάνουν πεζή, με αυτοκίνητο ή ποδήλατο με επιπλέον σακούλες στα χέρια. Την ίδια ώρα, σε απόσταση αναπνοής, οικογένειες στεγνώνουν στον ήλιο ή κάνουν μπάνιο στη θάλασσα.
Οδηγώντας κατά μήκος του δρόμου, εμφανίζονται κι άλλα απρόοπτα. Δύο κάδοι οριζοντιωμένοι στο έδαφος, ασφυκτικά γεμάτοι με σακούλες, με διαλυμένους πάτους.
Και στη συνέχεια, στη μέση της παραλίας κάτω από έναν απότομο γκρεμό, βρίσκεται σχεδόν βυθισμένος -σαν ναυάγιο- ένας μεγάλος κάδος απορριμμάτων δημιουργώντας αυθόρμητα απορία γύρω από το πώς μπορεί να βρέθηκε εκεί.
Σκορπισμένες εδώ και εκεί υπάρχουν ειρωνικά πινακίδες, αυτοσχέδιες ή μη, που υπενθυμίζουν ότι απαγορεύεται η ρίψη απορριμμάτων στο έδαφος.
Η εικόνα που αντικρίζουμε βόρεια του οικισμού και μακριά πλέον από την ακτή, είναι εξίσου εντυπωσιακή. Μία ακόμη μεγαλύτερη συστοιχία κάδων, συμβατικών και ανακύκλωσης, φιλοξενούν εκατοντάδες σακούλες σκουπιδιών.
Η μυρωδιά είναι το ίδιο αποκρουστική, ενώ όπως και στις άλλες περιπτώσεις, οι κάδοι περιβάλλονται από ξερόχορτα και δέντρα – αυτή τη φορά ελαιόδεντρα αντί για πεύκα.
Οι κάτοικοι με τους οποίους επικοινωνήσαμε τονίζουν ότι αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και χρόνια, με το φαινόμενο να οξύνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες καθώς όλο και περισσότερος κόσμος επισκέπτεται την περιοχή.
Ο αντιδήμαρχος του Δήμου Μεγαρέων, Κωνσταντίνος Φυλακτός, υποστηρίζει ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες και για έναν ακόμη λόγο: την περίοδο της καραντίνας πολλοί παραθεριστές μετακόμισαν στα σπίτια που συντηρούν στην περιοχή, αυξάνοντας έτσι τον όγκο των σκουπιδιών.
Ρωτήσαμε τον αντιδήμαρχο εάν ο Δήμος Μεγαρέων φροντίζει για την τακτική συλλογή των απορριμμάτων και γιατί δεν τοποθετεί τους κάδους σε διαφορετικά σημεία της περιοχής, έτσι ώστε να μη δημιουργούνται υπερσυγκεντρώσεις σκουπιδιών.
Απάντησε ότι ο Δήμος αδειάζει τους κάδους απορριμμάτων εντός του οικισμού σε καθημερινή βάση και εκείνους που βρίσκονται παραλιακά, κάθε επτά ή δέκα μέρες. Υποστήριξε ακόμη ότι για τις συγκεντρώσεις των κάδων σε συγκεκριμένα σημεία ευθύνονται οι κάτοικοι, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο τούς απομακρύνουν από τα σπίτια τους και τους επανατοποθετούν αλλού.
«Κάνουμε αναδιανομή των κάδων ανά 200 μέτρα και ακριβώς την επόμενη μέρα τους αφήνουν εκεί κάτω. Οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν θέλουν τη διασπορά των κάδων», σχολίασε.
Ο αντιδήμαρχος κατηγορεί επίσης τους εργολάβους της περιοχής, καθώς θεωρεί ότι το πρόβλημα δημιουργείται από τα ογκώδη σκουπίδια και όχι από τα οικιακά.
«Είναι μία περιοχή εκτός σχεδίου, δεν υπάρχουν κοινόχρηστα οικόπεδα του δήμου, με αποτέλεσμα οι επαγγελματίες να τα εναποθέτουν όπου θέλουν, χωρίς να ρωτήσουν. Βρίσκουν ένα οικόπεδο ιδιώτη που δεν πάει ποτέ εκεί και το κάνουν χωματερή», είπε.
Ταυτόχρονα, διέψευσε τις καταγγελίες των ντόπιων που υποστηρίζουν ότι ο δήμος έχει ενοικιάσει οικόπεδα ιδιωτών για να τα μετατρέψει σε άτυπες χωματερές.
«Δεν έχουμε νοικιάσει τίποτα», δήλωσε.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τοπικών αρχών τους καλοκαιρινούς μήνες η περιοχή συγκεντρώνει 20.000 επισκέπτες, ίσως και παραπάνω. Δεδομένου του τεράστιου όγκου σκουπιδιών αλλά και της πυκνής δασικής βλάστησης, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα γύρω από την πυρασφάλεια της ευρύτερης περιοχής.
Οι υπερσυγκεντρώσεις απορριμμάτων διαταράσσουν σημαντικά και τη θαλάσσια ζωή, καθώς με τη βροχή και τον αέρα πολλά από τα σκουπίδια καταλήγουν στη θάλασσα, παγιδεύοντας, τραυματίζοντας ή και σκοτώνοντας τα θαλάσσια είδη.
Σε δημοσίευση της οργάνωσης «Μεσόγειος SOS» αναφέρεται ότι μόνο το 20% των πλαστικών απορριμμάτων στη θάλασσα προέρχονται από πλοία και εγκαταστάσεις στη θάλασσα, με το 80% να προέρχεται από δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στην ξηρά.
Ρωτήσαμε τον αντιδήμαρχο εάν υπάρχει κάποιο σχέδιο διαχείρισης των ολοένα αυξανόμενων απορριμμάτων στην περιοχή. Απάντησε πως ο δήμος θα αναδιανείμει τους κάδους, χωρίς όμως να πιστεύει η λύση αυτή θα επιφέρει αποτελέσματα.
«Εμείς πάλι θα μοιράσουμε τους κάδους, αλλά πάλι τα ίδια θα γίνουν», λέει, επιρρίπτοντας ουσιαστικά την ευθύνη στους κατοίκους.
