Η θεσμική πολιτική κατάσταση του τόπου μας διανύει μια από τις χειρότερες και αδιαφανείς περιόδους της πρόσφατης ιστορίας της. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αβίαστα αν εστιάσουμε στην αξία των πολιτικών θεσμών, κατά την λήψη και υλοποίηση αποφάσεων που αφορούν την καθημερινότητα μας, όπως αυτή επηρεάζεται από τις αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ο λόγος της απαξίωσης αφορά (και) το Δημοτικό Συμβούλιο Μεγάρων, τον θεσμό μέσω του οποίου λαμβάνονται αποφάσεις για την ζωή των πολιτών. Είναι ο θεσμός που πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής ζωής με ευθύνη τόσο του Δημάρχου όσο και του Προέδρου του. Ο ρόλος του όμως δεν εξαντλείται στη ατζέντα της διοίκησης και της γραφειοκρατικής διαδικασίας. Ο ρόλος του είναι εξίσου σημαντικός στην επικοινωνία των πολιτών με τη διοίκηση διαμέσου των δημοτικών συμβούλων κυρίως της αντιπολίτευσης.
Οι πολίτες εκλέγουν τους εκπροσώπους τους όχι για να τοποθετούν στο θεσμό ανδρείκελα, αλλά για να αποκτήσουν φωνή ελέγχου και προτάσεων προς τη διοίκηση. Για να έχουν μια δυναμική σχέση για τα καθημερινά προβλήματα τους και όχι να περιμένουν μια φορά στις εκλογές να εκφραστούν.
Για να γίνει αυτό πράξη, πρέπει το Δημοτικό Συμβούλιο να είναι ένας φυσικός και πολιτικός χώρος μέσα στον οποίο τα μέλη του – οι Δημοτικοί Σύμβουλοι – συνομιλούν, μεταφέρουν, προτείνουν, ελέγχουν. Αυτό θα συμβεί με επιτυχία όταν συγκαλείται συχνά και όταν μέσα σ’ αυτό δίνεται ο απαραίτητος χρόνος και τρόπος να υλοποιηθούν τα παραπάνω.
Στην περίπτωση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγάρων, δυστυχώς, αυτά δεν γίνονται με τον ορθό τρόπο.
Ο νομοθέτης έχει ορίσει ως ελάχιστη συχνότητα σύγκλησης του, μια φορά μηνιαίως για τη συζήτηση των θεμάτων της ατζέντας της Διοίκησης. Η ελάχιστη αυτή συχνότητα χρησιμοποιείται από την διοίκηση του κυρίου Σταμούλη, με την ανοχή του εκάστοτε προέδρου, ιδιαιτέρως καταχρηστικά. Η ατζέντα κάθε συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου περιλαμβάνει πλήθος θεμάτων, άλλα γραφειοκρατικά και άλλα σημαντικά, ειδικά για τα οποία δεν δίνεται επαρκής χρόνος μελέτης. Καταχρηστικά και πάλι από πλευράς της Διοίκησης, οι προσκλήσεις στέλνονται στους δημοτικούς συμβούλους με το ελάχιστο χρονικό περιθώριο που δίνει ο νόμος, τις 3 ημέρες πριν τη σύγκληση του. Κάποιος δημοτικός σύμβουλος, που θέλει να εκτελέσει με σοβαρότητα τα καθήκοντά του, δεν μπορεί σε 3 ημέρες να μελετήσει σε βάθος τα θέματα. Έτσι διενεργούνται δημοτικά συμβούλια χωρίς επαρκή πληροφόρηση και χωρίς επαρκή χρόνο συζήτησης. Τους δημοτικούς συμβούλους της διοίκησης αυτό, προφανώς, δεν τους ενοχλεί, καθώς ελάχιστα ως καθόλου, έχουμε ακούσει να παίρνουν θέση για κάποιο θέμα, πλην ελαχίστων περιπτώσεων αοριστολογίας και ξύλινης γλώσσας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Μεγάρων δεν λειτουργεί ουσιαστικά ως ο κύριος πολιτικός θεσμός στον Δήμο, δεν δίνει τη δυνατότητα ανοιχτών συζητήσεων, προτάσεων και το κυριότερο, οι αποφάσεις με αυτόν τον τρόπο συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, που η διοίκηση Σταμούλη έχει καθιερώσει, δεν λαμβάνονται με ορθά κριτήρια.
Παράλληλα και πιο σημαντικά, κανείς δεν εμποδίζει τον πρόεδρο να συγκαλεί ακόμα πιο τακτικά, δημοτικά συμβούλια προκειμένου να συζητούνται και θέματα εκτός της ημερήσιας διάταξης, τα οποία θα κρίνει ο κάθε δημοτικός σύμβουλος ότι πρέπει να συζητηθούν, είτε γιατί η καθημερινότητα είναι μια δυναμική κατάσταση, είτε γιατί οφείλει να μεταφέρει τα προβλήματα που απασχολούν την κοινότητα.
Αντίθετα, όμως, τον τελευταίο καιρό και συγκεκριμένα τον μήνα Ιανουάριο τα μόνα δημοτικά συμβούλια που έγιναν ήταν για την εκλογή του προεδρείου του δημοτικού συμβουλίου -μια τυπική διαδικασία που ο νόμος όρισε- και ένα έκτακτο κατεπείγον για την διοργάνωση του πρωταθλήματος βάδην!
Ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγάρων εξάντλησαν την ελάχιστη υποχρέωση του νόμου με δύο συμβούλια, τα οποία δεν είχαν κανένα θέμα προς συζήτηση και λήψη απόφασης, είτε για έργα είτε για θέματα της καθημερινότητας.
Αν αυτό δεν είναι κατάντια της διοίκησης τότε τι είναι;
Σε περίοδο που αντιμετωπίζει η τοπική μας κοινωνία φλέγοντα ζητήματα, όπως:
- Υγειονομική κρίση,
- Ανεξέλεγκτες χωματερές που παίρνουν συνεχώς φωτιά και αποτελούν τεράστιο κίνδυνο δημόσιας υγείας και ασφάλειας,
- Προβλήματα στις εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις,
- Χωρίς προϋπολογισμό πάλι στην αρχή του έτους,
- Σχεδιασμό για έργα που είτε μας αφήνουν πάλι απ’ έξω είτε κρύβουν απειλές (βλέπε σιδηροδρομική σύνδεση),
- Συνέχιση του έργου του καλωδίου χωρίς κανένα έλεγχο από τη διοίκηση αλλά παραίτηση στη βάση ενός κατάπτυστου μνημονίου.
Σε όλα τα παραπάνω, η διοίκηση του Δήμου Μεγαρέων επιλέγει τη σιωπή, είτε λόγω φόβου άσκησης ελέγχου και κριτικής είτε λόγω αδιαφορίας είτε λόγω συμφέροντος.
Ό,τι και απ’ τα δύο να συμβαίνει, ένα είναι σίγουρο: Οι πόλεις μας και οι πολίτες τους δεν αξίζουν αυτήν την διοίκηση.
Δημήτρης Γεωργακής
Οικονομολόγος
Δημοτικός Σύμβουλος Συνδυασμού «Τώρα Μέγαρα-Νέα Πέραμος»
