“Με έκπληξη διάβασα την επικοινωνιακού τύπου επίθεση που έκανε στο πρόσωπό μου, ο πάλαι ποτέ καλός φίλος Γιώργος Μπερδελής για την συνέντευξη που παραχώρησα στις εφημερίδες “Μεγαρικός Τύπος” και “Επικαιρότητα”. Βέβαια είναι απορίας άξιο ότι ο Γιώργος Μπερδελής ξύπνησε μετά από τον πολιτικό λήθαργο που τον είχε βάλει η ομάδα που συνθέτει τον δυνδυασμό του “Τώρα”. Και επειδή ξεχνάμε εύκολα θυμίζω στους αναγνώστες πως αυτό έγινε, για όλα όσα είχαν συμβεί με την μυστική συνάντηση και πιθανή μελλοντική συνεργασία Σταμούλη-Μπερδελή η οποία δεν ευοδόθηκε μιας και αξιόλογες υγιείς πολιτικές μονάδες του “Τώρα” αντιστάθηκαν με σθένος σε αυτό το πολιτικό ξεχαρβάλωμα που ήθελαν να δημιουργήσουν οι δυο τους.
Πήγατε να κάνετε δηλαδή ακριβώς το ίδιο που έκανε και ο μέντοράς σας Δημήτρης Στρατιώτης στις προηγούμενες εκλογές με τον κ. Σταμούλη. Μόνο που σε εσάς δεν βγήκαν τα χαρτιά. Αυτά όμως είναι εσωτερικά σας θέματα, και φαντάζομαι τα έχετε επιλύσει…
Ο κ. Γιώργος Μπερδελής μπορεί να έχει ωραίο και μεστό λόγο, ωστόσο θα του θυμίσω ότι ανήκει στην ίδια σχεδόν γενιά με τον κ. Σταμούλη. Από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 βρίσκεται στα έδρανα των συμβούλων και ο κ. Σταμούλης από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Λυπάμαι μα και οι δύο ανήκετε ήδη στο παρελθόν.
Οφείλω να θυμίσω επίσης στον μέχρι πρότινος εξαφανισμένο κ. Μπερδελή ότι εγώ ακόμα και μέσα από τον συνδυασμό Σταμούλη έκανα περισσότερη αντιπολίτευση από τον ίδιο, ο οποίος ψήφιζε τα περισσότερα από τα θέματα που έφερναν στο δημοτικό συμβούλιο {γιατί άραγε;}. Πολλές φορές βρέθηκα στο γραφείο σας, όπως και όλων σχεδόν των πολιτικών του τόπου μας. Η ανησυχία μου για τον τόπο μου, ήταν, είναι και θα παραμένει έκδηλη μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Η δική σας ανησυχία;
Και κάτι πιο συναισθηματικό: κύριε Μπερδελή, τα χρόνια πέρασαν. Μην προσπαθείτε με φθηνά επικοινωνιακά τρυκ τύπου Σταμούλη {που επιθυμεί να επανεκλεγεί στα 73 του, επιδεικνύοντας μόνο μακέτες ως έργα} να βγείτε από την αφάνεια. Κάνατε τον κύκλο σας. Σταθείτε στο ύψος σας γιατί είναι άσχημο πράγμα η ματαιοδοξία. Αφήστε μπροστά τις νεότερες γενιές και απλόχερα δώστε το χέρι σας να πάμε μπροστά ως τόπος.
Στην δημοσιογραφία, υπάρχει ένας άτυπος κανόνας: ποτέ δεν χτυπάς κάποιον ο οποίος έχει ήδη πέσει κάτω
Με εκτίμηση
Νίκος Νικόλιζας”
