Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα φροντίδας και ελέγχου του πληθυσμού των αδέσποτων υλοποιεί με συνέπεια ο Δήμος Μεγαρέων, καταγράφοντας 892 στειρώσεις σε διάστημα 18 μηνών – ένα αποτέλεσμα που τον κατατάσσει μεταξύ των πιο ενεργών Δήμων στην Ελλάδα σε θέματα προστασίας ζώων.
Από την 1η Ιανουαρίου 2024 έως και τις 30 Ιουνίου 2025, ο Δήμος Μεγαρέων, σε συνεργασία με κτηνιάτρους, φιλοζωικές οργανώσεις και εθελοντές, κατάφερε να πραγματοποιήσει 892 στειρώσεις αδέσποτων σκύλων και γατών. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται στη στρατηγική του Δήμου για τον περιορισμό των γεννήσεων, την πρόληψη ασθενειών και τη θωράκιση της δημόσιας υγείας.
Η εντεταλμένη σύμβουλος για τα αδέσποτα ζώα, Κυριακή Κοντοπούλου, είχε τον γενικό συντονισμό του προγράμματος, το οποίο εκτείνεται σε μια ιδιαίτερα μεγάλη γεωγραφική περιοχή, που περιλαμβάνει τις πόλεις των Μεγάρων και της Νέας Περάμου, καθώς και περιοχές όπως η Κινέτα, το Αλεποχώρι και άλλοι οικισμοί σε συνολική έκταση 330.000 στρεμμάτων.
«Δεν πρόκειται για μια απλή διοικητική υποχρέωση, αλλά για μια συνειδητή επιλογή προσφοράς. Με κόπο, προσωπικό χρόνο και έντονο συναισθηματικό βάρος», αναφέρει η κα Κοντοπούλου. «Αισθάνομαι υπερήφανη για το έργο που επιτελέστηκε και ευχαριστώ θερμά όλους όσοι το στήριξαν: τους κτηνιάτρους, τη Ζωοφιλική Ένωση Μεγάρων, τους εθελοντές και κάθε πολίτη που στέκεται δίπλα μας».
Το πρόγραμμα δεν περιορίστηκε μόνο στις στειρώσεις. Περιελάμβανε καθημερινές παρεμβάσεις πεδίου, διαχείριση αγελών, μεταφορές, θεραπείες και φιλοξενίες ζώων σε ανάγκη, δημιουργώντας ένα δίκτυο προστασίας που βασίζεται στη συνεργασία, την επιμονή και τον σεβασμό στη ζωή.
Η διοίκηση του Δήμου έχει δηλώσει τη βούλησή της να συνεχίσει και να ενισχύσει αυτές τις δράσεις, θεωρώντας ότι η φροντίδα των αδέσποτων αποτελεί δείκτη πολιτισμού και συλλογικής ευθύνης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Δήμος Μεγαρέων ξεπέρασε ακόμη και τον Δήμο Κατερίνης – που θεωρείται πρότυπο στη διαχείριση αδέσποτων – καθώς, σε αντίστοιχο χρονικό διάστημα, κατέγραψε περισσότερες στειρώσεις, παρά τις ιδιαίτερες δυσκολίες λόγω της μεγάλης έκτασης και της διασποράς των οικισμών.
«Όσο υπάρχουν αδέσποτα που μας έχουν ανάγκη, εμείς θα είμαστε εδώ: με φροντίδα, συνέπεια και πράξεις», καταλήγει η κ. Κοντοπούλου.
